Stanowisko PNRL dot. rozwoju telemedycyny w Polsce

25 października Prezydium Naczelnej Rady Lekarskiej przyjęło Stanowisko w sprawie niektórych aspektów rozwoju telemedycyny w Polsce. Poniżej publikujemy tekst stanowiska w całości.

W obliczu dynamicznego i nieuniknionego postępu technologicznego w dziedzinie nauk medycznych na świecie Prezydium NRL stoi na stanowisku, że osiągnięcia cywilizacji w tym zakresie powinny być prawidłowo wdrażane i wykorzystywane w polskim systemie opieki zdrowotnej. W szczególności dotyczy to rozwiązań związanych z możliwością udzielania świadczeń zdrowotnych za pośrednictwem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności (telemedycyna).

W ocenie Prezydium NRL przepisy art. 2 ust. 4 ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej, które dopuszczają udzielanie świadczeń zdrowotnych z wykorzystaniem systemów teleinformatycznych lub systemów łączności wydają się niewystarczające wobec obserwowanego rozwoju telemedycyny w Polsce.

W ocenie Prezydium NRL niezbędne jest szczegółowe określenie standardów i wytycznych w zakresie udzielania świadczeń telemedycznych, co zagwarantuje bezpieczeństwo i ochronę pacjentów, lekarzy i lekarzy dentystów. Konieczne jest także, by konsultacja telemedyczna zapewniała odpowiednią jakość, prowadzona była zgodnie obowiązującymi zasadami etyki lekarskiej, w szczególności z zachowaniem tajemnicy lekarskiej oraz zgodności z sumieniem lekarza, z dokładnym poinformowaniem pacjenta o ewentualnych ograniczeniach konkretnej metody telemedycznej oraz o możliwości wyboru przez pacjenta bezpośredniego kontaktu z lekarzem, na każdym etapie udzielania takiego świadczenia telemedycznego.

Jednocześnie Prezydium NRL kierując się troską o jakość udzielanych świadczeń zdrowotnych podkreśla, że za wyborem przez pacjenta sposobu udzielenia świadczenia zdrowotnego w ramach telemedycyny nie powinno stać kryterium ceny. Zdaniem Prezydium NRL nie ma powodu, żeby ten sam rodzaj świadczenia, ale udzielony z wykorzystaniem technologii telemedycznych charakteryzował się inną (niższą) odpłatnością niż świadczenie zdrowotne udzielone w osobistym kontakcie z pacjentem.

Źródło: NIL